Η ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ

Οι περισσότεροι απο εμας έχουμε ακούσει τον χαρακτηρισμό για τον τεκτονισμό ότι “είναι μια επιστήμη της ηθικής καλυμμένη με αλληγορίες που ερμηνεύονται με σύμβολα”. Η αλληγορία όμως η ίδια δεν είναι τίποτα άλλο παρά προφορικός συμβολισμός. Ο συμβολισμός μιας ιδέας ή μιας σειράς ιδεών, χωρίς μια αντικειμενική και ορατή μορφή, αλλά ντυμένη με λόγο και παρουσιαζόμενη με την μορφή μιας αφήγησης. Γι΄ αυτό λοιπόν και ο τεκτονισμός ως μια επιστήμη της ηθικής εκκολάφθηκε με την αρχαία μέθοδο του συμβολισμού. Αυτή η μέθοδος συμβολικής διδασκαλίας με τον ιδιάζων χαρακτήρα, είναι που δίνει στον τεκτονισμό ολόκληρη την ταυτότητα του και τον έχει κάνει να διαφέρει από κάθε άλλο οργανισμό αλλά και του έχει χορηγήσει την γοητευτική του μορφή. Αν αφαιρέσουμε από τον τεκτονισμό τον συμβολισμό είναι σαν να αφαιρούμε την ψυχή από το σώμα. 
Εφόσον λοιπόν ο συμβολισμός είναι τόσο σπουδαίο μέρος του τεκτονισμού θεωρώ ότι πρέπει να δούμε μια πιο γενική εικόνα για την φύση των συμβόλων γενικότερα.
Δεν υπάρχει επιστήμη αρχαιότερη του συμβολισμού και πιστεύω ότι καμία μέθοδος διδασκαλίας δεν υπήρξε τόσο γενική όπως η συμβολική στις παλαιότερες εποχές. Η σοφία των Φοινίκων, Αιγυπτίων, Ιουδαίων, Φερεκύδων αλλά και του Πυθαγόρα, του Σωκράτη του Πλάτωνα και πολλών άλλων έχει φτάσει σε εμάς μέσω του συμβολισμού και της αλληγορίας. Δεν είναι γραμμένη όλη η γνώση των Αιγυπτίων σε σύμβολα; Δεν μιλούν οι γραφές με παραβολές; Δεν είναι γεμάτη όλη η αρχαία ελληνική διδασκαλία και φιλοσοφία με αλληγορικούς μύθους; 
Ο διακεκριμένος Γερμανός μυθολόγος Μελλερ δίνει για μένα τον πιο περιεκτικό και ταυτυόχρονα περιγραφικό προσδιορισμό του συμβόλου. Λέει λοιπόν ότι είναι “ένα εσωτερικό, ορατό σήμα, με το οποίο ένα πνευματικό αίσθημα ή συγκίνηση είναι συνδεδεμένη μία ιδέα” Ακόμα και το αλφάβητο τι άλλο είναι, πέρα από μια συμβολική διδασκαλία. Π.Χ. το γράμμα “Α” είναι το σύμβολο που είναι συνδεδεμένο με συγκεκριμένο ήχο της ανθρώπινης φωνής. Έτσι λοιπόν το πρώτο μάθημα ενός παιδιού για το αλφάβητο, το λαμβάνει με τον συμβολισμό. Η δομή της γλώσσας λοιπόν ήταν από την αρχή και πάντα ένα από τα προϊόντα της επιστήμης του συμβολισμού.
Επίσης πρέπει να έχουμε πάντα στην σκέψη μας το γεγονός της κυριαρχίας του συμβολισμού στις αρχαίες θρησκείες με τις οποίες είναι ολοφάνερα συνδεδεμένος ο τεκτονισμός. Όσο αρχαιότερη η θρησκεία τόσο περισσότερο αφθονεί ο συμβολισμός. Βρίσκουμε δηλαδή περισσότερο συμβολισμό στην Αιγυπτιακή θρησκεία παρά στην Ιουδαϊκή, περισσότερος συμβολισμός στην Ιουδαϊκή παρά στην Χριστιανική, περισσότερος στην Χριστιανική παρά στην Μουσουλμανική και τελικά περισσότερος στην Ρωμαιοκαθολική παρά στην Προτεσταντική. Συμπερασματικά εδώ θα ήθελα να σημειώσω τελικά για άλλη μια φορά την αρχαία καταγωγή του τεκτονισμού. 
Ο συμβολισμός λοιπόν δεν είναι μόνο η πιο αρχαία και γενική επιστήμη αλλά επίσης είναι και η πιο πρακτικά χρήσιμη. Σας ανέφερα ήδη πόσο ενεργά λειτουργεί στα πρώτα στάδια της ζωής και της κοινωνίας. Τι άλλο είναι μια σημαία πέραν από το σύμβολο που καθορίζει ένα έθνος, αλλά και τι περισσότερο μπορεί να αναγνωριστεί διεθνώς και να ενώσει τους ανθρώπους όποια και αν είναι η εθνότητα ή η γλώσσα που μιλάνε πέρα από το συμβολισμό. Οι πρώτες ιδέες των ανθρώπων και των εθνών έχουν εμφυτευτεί πάνω στον νου, με την έννοια των συμβόλων. Είναι έτσι που οι αρχαίοι λαοί σχεδόν στο σύνολο τους έχουν μορφωθεί. 
Τέτοιο είναι το σύστημα που υιοθετήθηκε στον τεκτονισμό για την ανάπτυξη και αποτύπωση των αληθειών του Η παρούσα λοιπόν έρευνα για τον συμβολισμό και την φύση του συμβολισμού γενικότερα πιστεύω ότι μας βοηθά να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε την ιδιαίτερη χρήση του στην οργάνωση του Τεκτονικού θεσμού.
Τα διάφορα σύμβολα τώρα του συμβολισμού θα πρέπει να αναλύονται το κάθε ένα ξεχωριστά σε δική του έρευνα ώστε να προσεγγίζονται οι έννοιές του το δυνατόν καλύτερα.

Πνευματικότητα

Ένας άντρας ρώτησε τρεις εργάτες δίπλα από ένα κτίριο υπό κατασκευή.

“Τι κάνετε εδώ?”

Ο πρώτος απάντησε “Κόβω πέτρες”

Ο δεύτερος απάντησε “Περνάω τον χρόνο μου μέχρι να βρεθεί μια καλύτερη δουλειά”

Ο τρίτος αφού το σκέφτηκε λίγο απάντησε “χτίζω έναν καθεδρικό ναό”

Είναι αλήθεια, ότι σε όλα τα σημαντικά θέματα που υπάρχουν στην ζωή μας, το κέρδος μας θα είναι ανάλογο με ότι έχουμε επενδύσει σε αυτό. Ο Ελευθεροτεκτονισμός δεν αποτελεί εξαίρεση. Οι πιο κοσμικές μας ασχολίες μπορούν να εξυψωθούν στο επίπεδο της πνευματικότητας αν τα προσεγγίσουμε με σωστό νοητικό πλαίσιο. Κατά τον ίδιο τρόπο, οι υψηλότερες φιλοδοξίες μας μπορεί να μην έχουν το αποτέλεσμα που θέλουμε αν το πνεύμα μας εργάζεται απρόθυμα για την επίτευξη τους. Πρέπει λοιπόν ακόμα και αν ασχολούμαστε με μία αγγαρεία του σύγχρονου κόσμου μας, να μην ξεχνάμε ποτέ, ότι με την σωστή στάση, ακόμα και ένα καλά σιδερωμένο πουκάμισο αποτελεί επίτευγμα ενός επιτυχημένου “τελετουργικού” ή μιας ανιδιοτελής πράξης.

Η Τέχνη

Ως Τέκτονες, γνωρίζουμε ότι δεν ασχολούμαστε με την οικοδόμηση ενός πραγματικού οικοδομήματος. Κάτι όμως οικοδομούμε. Τι? Κάτι λιγότερο στέρεο από ένα οικοδόμημα, προφανώς, αλλά ευελπιστούμε κάτι μεγαλύτερης αξίας και πιθανόν μεγαλύτερης διάρκειας. Έναν καλύτερο άνθρωπο και κατά συνέπεια έναν καλύτερο κόσμο. Ένα κόσμο απαλλαγμένο από την υλική παράνοια και την απληστία που τον διακατέχει. Εργαζόμαστε για την ανάδειξη των αξιών που είναι ανεκτίμητες και οι οποίες είναι πραγματικά διαχρονικές και αιώνιες.Οταν υπάρχει λοιπόν προβληματισμός, από τις δυσκολίες και τους προβληματισμούς της καθημερινότητας, σκεφτόμαστε έστω και στιγμιαία, τις πνευματικές αξίες τις οποίες, η Τέχνη έχει ως στόχο να ενσταλάξει μέσα μας. Ας αναλογιστούμε τα μακροπρόθεσμα οφέλη στα παιδιά μας και στα παιδιά των παιδιών μας όταν βοηθούμε στην δημιουργία ενός κόσμου πιο λογικού, πιο ειρηνικού, γεμάτο με αδερφική αγάπη.

"Η Βίβλος, ο Γνώμων και ο Διαβήτης”

Η Βίβλος, ο Γνώμων και ο Διαβήτης, αναφέρονται στον Ελευθεροτεκτονισμό ως τα τρία Μεγάλα Φώτα. 

“Άι Ιεραι Γραφαί κυβερνούν την πίστη μας, ο Γνώμων ρυθμίζει τις πράξεις μας και ο Διαβήτης τηρεί ημάς εντός των ενδεδειγμένων ορίων έναντι πάσης της ανθρωπότητος και ιδιαιτέρως έναντι των Αδελφών μας εις τον Ελευθεροτεκτονισμόν.”

Η είσοδος στον Ελευθεροτεκτονισμό

Η είσοδος στον Ελευθεροτεκτονισμό, εμπεριέχει ένα μεγάλο “άλμα” εμπιστοσύνης. Μπορεί να έχουμε ακούσει διάφορα από φίλους που μπορεί να είναι μέλη, κυρίως από τον προτεινόμενο και τον υποστιρίζων, αλλά υπάρχει μία μοναχική στιγμή λίγο πριν την ένταξη μας. Είναι μία στιγμή κατά την οποία τα οποιαδήποτε προνόμια ή ευημερία έχουμε στην “έξω” ζωή μας, εδώ δεν μετράνε καθόλου. Είναι μία στιγμή αμφιβολίας, ίσως και λίγο φόβου, όταν αναρωτιόμαστε που μπλέκουμε. Θα είναι ο Ελευθεροτεκτονισμός όλα όσα περιμένουμε? Είναι πράγματι ο ηθικός και τίμιος θεσμός που διακηρύττει ή θα μπούμε σε ένα μονοπάτι που θα μας απομακρύνει από τον στόχο της αυτογνωσίας? Μετά την είσοδο μας είναι λογικό να ανατρέχουμε τακτικά σε εκείνη την αρχική αμφιβολία και να επαναπροσδιορίζουμε αυτή την πίστη και την εμπιστοσύνη.

Και μέσω της πίστης, στο όνομα του Κυρίου, οδεύουμε ασφαλής και βέβαιοι ότι αυτός είναι που οδηγεί τα βήματα μας να διαβούμε αυτή την πόρτα.

Ο Ελευθεροτεκτονισμός

O σύγχρονος Ελευθεροτεκτονισμός είναι μία αδελφότητα επίλεκτων ανθρώπων, των οποίων η ηθική υπόσταση έχει δοκιμαστεί κατα τα τυπικά του σε τέτοιο σημείο, ώστε αισθανόμενοι τελείως σίγουροι μεταξύ τους μπορούν να εφαρμόζουν μία ελικρινή και ανεπιφύλακτη αδελφοσύνη.  Ο τεκτονισμός δεν έιναι θρησκευτική αίρεση, όπως δεν είναι και πολιτικό κόμμα. Όπως αγκαλιάζει όλα τα πολιτικά κόμματα, έτσι αγκαλιάζει και όλες τις αιρέσεις για να φτιάξει μέσα από όλες αυτές έναν τεράστιο αδελφικό συνασπισμό. Οι ηθικές αξίες όλων είναι και δικές μας. Αναγνωρίζει κάθε άνθρωπο της ηθικής ως αδελφό. Δεν διδάσκει την πίστη σε καμία ιδιαίτερη δοξασία. Σε όλες τις θρησκείες υπάρχει μία αλήθεια και σε όλες υπάρχουν κομμάτια της αγνής ηθικής. Ο προσδιορισμός του Τεκτονισμού ότι είναι μία επιστήμη της ηθικής, καλυμμένη με αλληγορία και απεικονιζόμενη με σύμβολα περιέχει την ακριβή αρχή του. Ο τεκτονισμός είναι μια επιστήμη, μία φιλοσοφία, ένα σύστημα δογμάτων που διδάσκεται με έναν τρόπο ιδιότυπο, με αλληγορίες και σύμβολα. Αυτός είναι ο εσωτερικός χαρακτήρας του τεκτονισμού. Τα τελετουργικά του δεν είναι παρα μόνο εξωτερικές προσθήκες, που δεν επηρεάζουν όμως καθόλου την ουσία του. Αυτή η φιλοσοφία έχει σκοπό να μας αποκαλύψει τα δύο μεγάλα δόγματα. Δηλαδή η φιλοσοφία του τεκτονισμού συμπλέκει τη θεώρηση του θεϊκού και του ανθρώπινου χαρακτήρα του.

Του ΘΕΟΥ ως μια εσωτερική αυθύπαρκτη οντότητα και του ΑΝΘΡΩΠΟΥ ως μια αθάνατη ύπαρξη, που προετοιμάζεται στην τωρινή ζωή για ένα αιώνιο μέλλον. Περιληπτικά λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι ο τεκτονισμός είναι ένα αρχαίο σύστημα φιλοσοφίας που διδάσκει αυτά τα δύο δόγματα.

Ως τέκτονες λοιπόν, αναγνωρισμένοι ως καλοί, έντιμοι και χρηστοί ωφείλουμε να αποφεύγουμε με κάθε δυνατό τρόπο κάθε τι που μπορεί να μας διχάσει. Απαγορεύεται να αντιδικούμε ως προς τις προσωπικές μας πεποιθήσεις σε ότι αφορά την θρησκεία και την πολιτική και η αρετή που θα πρέπει να μας χαρακτηρίζει είναι η ανοχή. Ο Ελευεθεροτεκτονισμός προσπαθεί να χειραφετήσει το πνέυμα μας και ασχολείτε ιδιαίτερα με το να μας απολευθερώσει από τις πλάνες που συντηρούν τη δυσπιστία και το μίσος ανάμεσα στους ανθρώπους. Έτσι θα μάθουμε να εκτιμούμε τους αδελφούς μας Ελευεθεροτέκτονες σύμφωνα με την πραγματική τους αξία που αποκτούν από τις πνευματικές και ηθικές διδαχές του τεκτονισμού και όχι από οποιαδήποτε άλλη διάκριση που αφορά την πίστη, την φυλή, την εθνικότητα ,την περιουσία, και την κοινωνική θέση.

Αυτό είναι το λεγόμενο Μεγάλο Εργο που πραγματώνουμε με τις τεκτονικές εργασίες μας και στοχεύει στην κατασκευή ενός ιδεατού Ναού που αγγίζει την τελειότητα. Από εκεί προέρχεται και η παραδοσιακή κατα τα τυπικά μας συνήθεια να αφιερώνουμε όλες τις εργασίες μας σε Δοξα Του Μεγάλου Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος.